نوعی داربست زیستی؛
بانداژ پیزوالکتریک استخوان را ترمیم می کند
بست روید: پژوهشگران با ابداع یک داربست زیست تقلیدی و تنها بطور موفقیت آمیز استخوان های لطمه دیده جمجمه موش ها را احیا کردند.
به گزارش بست روید به نقل از نیواطلس، این داربست یک چهارچوب پیزوالکتریک را با خواص محرک رشد یک ماده معدنی طبیعی ترکیب کرده است. بانداژ استخوان نوین کاربردهای فراوانی برای احیای استخوان و به صورت درمان های ترمیمی دارد. مواد پیزوالکتریک در واکنش به فشار مکانیکی یک مرتبه الکتریکی ایجاد می کنند. استخوان هم یک ماده پیزوالکتریک است و از آنجائیکه یک میکرومحیط الکتریکی دارد، سیگنال های الکتریکی نقشی مهم در فرآیند ترمیم آن دارند. همین مساله به ترمیم استخوان هم کمک می نماید. با این وجود ترمیم استخوان یک فرآیند بسیار پیچیده و متکی بر قطعات مکانیکی، الکتریکی و زیستی است. استراتژی های فعلی برای ترمیم استخوان شامل گرفت یا داربست هایی که محرک رشد آزاد می کنند، با محدودیت هایی مانند پیچیدگی در محل انتقال، کمبود دسترسی و هزینه های بالا روبرو هستند. در همین راستا محققان انستیتو KAIST کره جنوبی یک روش نوآورانه برای ترمیم استخوان ابداع نموده اند که قابلیت پیزوالکتریکی را با یک ماده معدنی ترکیب می کند که به صورت طبیعی در استخوان به وجود می آید. هیدروکسی آپاتیت(HAp) یک ماده معدنی در استخوان و دندان است که نقشی مهم در استقامت ساختار و احیای آن دارد. ای ماده به صورت معمول به خمیردندان اضافه می شود تا به مینای آن برسد و این عضو بدن را قدرتمندتر کند. مطالعات نشان داده HAp تشکیل استخوان را ارتقا می دهد و داربستی برای رشد استخوان جدید فراهم می آورد. همینطور ماده مذکور خصوصیت های پیزوالکتریک و سطحی ناهموار دارد. بنابراین برای ایجاد داربست های پشتیبان رشد استخوان ایده آل است. محققان یک داربست زیست تقلیدی مستقل ایجاد و HAp داخل چهارچوب پیزوالکتریک را با یک ورقه پلیمری از جنس P(VDF-TrFE) یکپارچه کردند. این داربست مستقل تحت فشار سیگنال های الکتریکی تولید می کند و در نتیجه روش مذکور با تحقیقات پیشین متفاوت می باشد. روش نوین محققان کره ای یک پلت فرم ایده آل برای ترمیم استخوان فراتر از کاربردهای سطحی فراهم می آورد. آزمایش ها نشان داد مقایسه با نمونه های بدون HAp قابلیت جذب سلول این داربست ۱۰ تا ۱۵ درصد بیشتر است. بعد از ۵ روز کشت سلول، تکثیر سلولی ۲۰ تا ۳۰ درصد بیشتر بود. همینطور میزان تشکیل استخوان هم در داربست های HAp حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد بالاتر بود. این یافته ها نشان داده است HAp خصوصیت های پیزوالکتریکی داربست را بیشتر و محیطی بوجود می آورد که مشابه ماتریکس خارج سلولی بدن است. این ماتریکس یک بخش غیرسلولی از تمام بافت هایی است که ساختار حیاتی مورد نیاز برای احیا را دارند. تحقیق مذکور در ژورنال ACS Applied Materials & Interfaces انتشار یافته است.
منبع: بست روید
این مطلب بست روید چطور بود؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران در مورد این مطلب بست روید